zaterdag 9 mei 2009

Mijn laatste dagen

Het voelt raar, mijn kamer is zo goed als leeg. Niets aan de muur, geen kleed, geen bank. Twee bijna gevulde koffers die naar me staren. Mijn dagen in Boston zijn geteld, morgen vlieg ik terug, ron is niet meer on in boston. Terug naar Nederland, terug naar mijn status quo en om de een of andere reden voel ik me momenteel zeer emotioneel. De laatste paar dagen stonden in het thema van systematisch afscheid nemen van plaatsen en mensen, vrienden, klasgenoten en kennissen. Het maakt me meer dan melancholisch.
Tijdens het rondslenteren in Harvard Yard, ook iets wat ik zal gaan missen, trof ik van de week het huisje aan van Winnie de Pooh :D
Afgelopen woensdag ben ik samen met Katia naar het MFA geweest, zeer vet museum, zeker een aanrader.
Donderdag had ik een afscheidsdinner met Ayla, Marissa en Jeffrey, en heb ik mijn eerste kreeft gegeten. Al moet ik bekenen dat ik meer ermee heb gespeeld dan daadwerkelijk heb gegeten, maar het was wel zeer smakelijk. Achteraf nog een ierse kroeg ingedoken en meegeklapt op whiskey in the jar dat een tof oud iers bandje speelde. Uiteindelijk nam ik ook van hun afscheid en belande ik in mijn stamkroeg Tommy's, waar ik als stamgast gratis naar binnen mocht jeej.En vrijdag begon ik langzamerhand met inpakken en opruimen, nog geteisterd door de kater en het gebrek van slaap. Die nacht nog naar een huisfeestje geweest en een beetje rondgehangen. Vanavond wordt het pas echt feest, niet alleen is het mijn laatste nacht in de states, ook wordt ik om 12 uur 24 lentes jong whohoo :)

En nu hopen dat ik morgen nog optijd wakker kan worden en uit kan checken van mijn dorm haha, misschien trek ik wel de nacht door zodat ik kan slapen in het vliegtuig, een goede manier om je jetleg erger te maken :P

Tot snel

x Ron

dinsdag 5 mei 2009

Officiele tijden; terugkomst

Hier even officieel het moment dat ik terug in NL aankom; voor alle geintreseerden.

Blijkbaar heb ik toch een transfer flight in Heathrow, en echt te vroeg :(

Maar ik kom aan op schiphol om 09:20, Maandag 11 Mei vanuit Londen Heathrow (LHR), vluchtnummer 428



Thuiskomen is een mooi verjaardagscadeau

toedels & liefde

Get Lost

En zo bevond ik me maandagnacht, zo net voor 2 uur, dronken in een hotellobby toen ik dacht "waar ben ik in hemelsnaam???" Ik was verdwaald. En daarnaast realiseerde ik me dat het niet de eerste keer was van die dag...

Voor mijn laatste week hier in Boston besloot ik elke dag te proberen iets nieuws te doen. Gister ben ik via mijn school gewoon de stad in gelopen. Niet zozeer om te verdwalen, eerder niet gevend waar je naar toe gaat. Simpelweg van mooi gebouw naar mooi gebouw lopen. Van Beacon street naar Commonwealth ave, van Newbury tot Boylston en daarna niet meer op de naamboordjes kijken.

Uiteindelijk kwam ik uit op de swan pond van de Boston Commons. Een tuin die op dat moment prachtig in bloei stond.
En uiteraard ging ik weer achter eekhoorntjes aanrennen.
Die nacht vierde we met zijn allen de verjaardag van Anna, dat eindigde in een kroegtocht opzoek naar dat ene cafe dat wel tot 2 uur open was. Uiteindelijk kwamen we bij een cafe slash lounge van een hotel dat blijkbaar nog even openbleef whohoo. Echter raakte ik weer verdwaald toen ik op zoek ging naar het toilet...

zondag 3 mei 2009

Queensday party 2009

Omdat ik koninginnach & dag zou missen, vond ik het een mooie gelegenheid om dit festijn te introduceren in de VS. Dit monde uit op een Queensdayparty met oranje kroontjes, oranje beerpunch & Nederlandse hip hop. Ondanks dat het dankzij het "eindevandesemester" stress wat rustiger was dan dat ik had gehoopt zijn weer veel bierjes gepopt en in de loop van de avond waren er veel verschillende mensen lang gekomen om even de oranjesfeer te proeven. De avond begon rustig met cupcakes eten, daarna een potje kings om daarna op de huilende rappers te dansen. Om een uurtje of 2 ging het ligt uit en de muziek harder en gingen we allemaal los op basement Jaxx, het was n feestje!

Hier een kleine sfeerimpressie van in het oranje gekleede amerikanen :D













toedels & liefde

vrijdag 1 mei 2009

omfg Het is klaar! ik ben vrij!

Waaa ik ben klaar! whohoo! Aan de ene kant ben ik euforisch blij, aan de andere kant is het echt raar dat het is afgelopen. Geen lessen meer bij de AIB. Het eerste overduidelijke teken dat mijn tijd hier in de states aan het aflopen is. Nog 1 week en 2 dagen te gaan, en zonder de stress van de afgelopen dagen die ik kan missen als kiespijn. Ik heb zeer goede kritieken van de leraren gehad wat weer goed was voor mijn ego. Robert Kaufman had zelfs een cadeau voor me, een boek die hij heeft geschreven en geïllustreerd over New York. Jim Houston had ook zijn manier van afscheid nemen, hij nam de hele klas advanced painting mee uit eten (wat trouwens maar 6 man was) naar Boston Beerworks, waar ze heerlijke biertjes brouwen zoals the Belgium Quad van 12%...nice. Een mooi voorspel voor de pubcrawl die daarna kwam, waarbij ik & Jason in enkele leuke kroegjes in de buurt van Quincy Market zijn beland. Ook kwam ik daar wat oranjegekleede mensjes tegen. Koninginendag is voor Nederlanders overal ter wereld. En het voelde weer goed om willekeurige mensen in de bar in het Nederlands aan te spreken haha.

O en dit was mijn werk van ongeveer de afgelopen twee weken








toedels & liefde

dinsdag 28 april 2009

Nachtelijke stresss

Ik voel soms gewoon de drang om de hele nacht lang met mijn homies heen en weer te lopen in de gang
Helaas voor de huilende rappers, vannacht geen heen en weer geloop maar vooral bloed zweet en tranen in de vorm van oudewetse arbeid. De laatste week school had meer stress dat ik eigenlijk wou. Ten eerste het huiswerk, deze week moet alles op cd en in print worden ingeleverd. Morgen alleen al 3 vakken. Niet alleen loop ik achter met Character Design, ook moet ik nog een dozijn verbeteringen doorvoeren als ik die A wil ontvangen, en uiteraard morgenochtend nog eens vanalles scannen wat ik nog niet digitaal heb... blaat.
Nummer twee is de zogenaamde Swineflu, ondanks dat ik niet zo snel van dit soort berichten bezorgd raak, schok ik toch even van een mailtje van mijn school in het koude kikkerlandje. Blijkbaar moet ik de eerste de beste vlucht naar Nederland pakken als de Swineflu situatie hier uit de hand loopt. Er zijn al mensen in New York opgenomen met de ziekte brrr. Maar hou die rust, mensen moeten echt dood op straat neervallen al wil Buitenlandse Zaken een negatief reisadvies wil geven. Belangrijk is om gewoon te blijven ademen en dagelijks de website van de World Health Organization in de gaten houden...
En ten derde merkte ik in de loop van de avond dat mijn hand en arm weer eens pijn begon te doen. Niet gek als je ziet hoeveel uren ik verslijt achter mijn wacom, maar RSI sympthonen zijn echt het laatste wat ik me kan veroorloven op dit moment...

Maar tot zo ver weer even mijn klaaguurtje, wat gelijk mijn pauze was. Het is hier half 2 's nachts en ik ga weer vrolijk verder. En net zoals ik deze post begon zal ik ook eindigen met een citaat van de huilende rappers;

Slapen is voor butjes

zondag 26 april 2009

And they called it a Ho Garden

Een weekend lang Amerikaans tuig spelen in Western MassachusettsWeg met het huiswerk! Het weer was te mooi om in mijn dorm te bivakeren. Met nog maar twee weken te gaan in de states was het tijd alle remmen los te gooien, en uiteraard doe je dat niet alleen; Jeff haalde me op om een weekend lang rond te hangen in zijn stad in het westen van Massachusetts. Chikopee, Holyoke, Northampton & Springfield, maar onze eerste stop was Salem.

Salem is een zeer oude stad (ouder dan boston) met een historische haven en een belangrijke rol in de geschiedenis van de Amerikaanse heksenjacht. Dit betekende dat overal heksen/ wicca / halloween winkels waren...en een piraten museum haha. Hier hebben we gelunched en een biertje gedronken. Tot mijn genoegen vonden we een terras dat Hoegaarden schonk, en het mooiste was nog dat Amerikanen het uitspreken als Ho Garden whaha.
Daarna via de turnpike richting Chikopee gereden, waar we even een spannend moment hadden toen iedereen massaal en zonder duidelijke reden heel hard ging remmen. Auto's wijkte zelfs uit naar de berm en de rem van Jeff's auto maakte sinsdien een beangstigend piepend geluid. Maar gelukkig zijn we veilig aangekomen in Chikopee, waarna we na een korte rondleiding in het kleine pitorseke huisje van Jeff en zijn ouders + gehandicapt (en heel schattig) broertje heb ontmoet, doorgereden zijn naar Northampton. Ondertussen nog gestopt voor dinosaurus voetstappen en een semi legale graffity muur bekeken. In Northampton wat ateliertjes bezocht, waar de verkoopster ons blijkbaar zag als een stel en een schilderij van 3000 dollar aan ons wou verkopen, heel grappig tavereel. Daarna zijn we naar de campus van Smith University gelopen, waar ze niet alleen het vredespaleis in het klein hadden nagebouwt, maar ze hadden ook een grote tuin die geheel in de bloei was. Helaas had ik mijn camera in de auto laten liggen dus hier geen visueel verslag van. Daarna lekker gebarbequed met de grootste steaks die ik ooit heb gezien en daarna wezen pubcrawlen in North Hampton. Flink biertjes gepopt, waaronder The Steamer en Hopzilla geprobeerd.

De volgende ochtend eerst ontbeten met vierkante hamburgers bij Wendy's, en daarna richting mount Tom (echt geniale naam) voor een hike om te genieten van het mooie weer en het uitzicht. Na een flinke klim hadden we een mooi uitzicht over de Pioneer valley en stuitte we op een ruine van een oude herberg...nice!
Toen kwamen we erachter dat we totaal geen drinken meer hadden dus werd het tijd voor wat ambachtelijk ijs en daarna shoppen voor de volgende barbeque...in walmart!
En uiteraard is dit een amerikaans cliche, alles is groot, vooral de mayonaise haha
En dan werd het tijd om het vlees te braden...met jack daniels barbeque saus!
Na wat kilo's vlees en aardig wat Sam Addams Summer Ale in onze magen zijn we richting springfield gegaan voor de volgende pubcrawl. Onderweg werd het me uitgelegd dat dit de springfield is waar de simpsons op gebaseerd zijn. Ondanks dat er een stuk of 6 Springfields in de vs zijn, is dit de enigste Springfield met een spoorweg erdoor heen, net zoals de springfield in de simpsons (denk aan the wrong side of the track). Ook Mayor Quimby spreekt net zoals Kennedy, die hier uit de omgeving van Springfield komt, en als laatste wapenfeit komen de makers van the Simpsons ook uit de omgeving van dit stadje, dat vandaag de dag vooral bekend is van Porturecan scum & white trash. We parkeerde zorgeloost naast een parkeerplaats waar Jeff doodleuk vertelde dat er laatst een schietpartij was...juist.
Op naar de Saltydog Saloon, een motorcycle bar met Riding Bull, waarop visueel interesante taferelen zich plaatsvonden.
Daarna nog naar een andere bar gegaan waar we heerlijk op een patio (soort van terras) hebben gebiert, veel quasiebekenden van Jeff ontmoet en ook kwam ik tot de ontdekking dat die ene leuke kleine meid eigenlijk al een kind had...wow... welkom in springfield
De volgende ochtend was het alweer richting Boston, het huiswerk wacht al op me en er staat nog een diner met mijn zus op me te wachten, wel kan ik zeggen dat ik weer veel bizarre, interesante en memorabele dingen heb gezien in 1 weekend. Een roadtrip door de amerikaanse cultuur, des te verder van de kust, der te clichematiger de amerikanen (en het landschap) worden. En terwijl ik door een drive-through starbucks mijn koffie bestel, kan ik er best wel om lachen.

Toedels & liefde